របបយោធាមីយ៉ាន់ម៉ា បុរស និងស្ត្រីដែលមានអាយុចាប់ពី១៨ឆ្នាំឡើងទៅត្រូវតែចូលបម្រើនៅក្នុងជួរកងទ័ពរយៈពេលពីរឆ្នាំ
យ៉ាន់ហ្កន៖ ថ្មីៗនេះ របបយោធាចាប់ផ្ដើមពង្រឹងច្បាប់កាតព្វកិច្ចយោធាដែលតម្រូវឱ្យអ្នកគ្រប់អាយុចូលបម្រើនៅក្នុងជួរកងទ័ពត្រូវតែទៅចុះឈ្មោះដោយស្ម័គ្រចិត្ត។ បើមិនស្ម័គ្រចិត្តទេក៏ត្រូវតែចាប់បង្ខំដែរដែលគេហៅថា «ចាប់ទាហាន»។ យោងតាមច្បាប់កាតព្វកិច្ចយោធានេះ បុរសដែលមានអាយុចាប់ពី១៨-៣៥ឆ្នាំ និងស្ត្រីអាយុចាប់ពី១៨-២៧ឆ្នាំត្រូវតែចូលបម្រើនៅក្នុងជួរកងទ័ពរយៈពេលពីរឆ្នាំ។
អ្នកដែលមានតម្រិះវិជ្ជាជំនាញខាងវិស័យអ្វីមួយ ឧទាហរណ៍ដូចជាវេជ្ជបណ្ឌិតជាដើម ត្រូវបម្រើនៅក្នុងផ្នែកកងទ័ពរហូតដល់៣ឆ្នាំ។ មិនមែនឱ្យគ្រូពេទ្យឡើងសមរភូមិទេ ប៉ុន្តែធ្វើកិច្ចការដែលខ្លួនចេះ។ ពេលចប់កុងត្រា៣ឆ្នាំនោះ ពួកគេអាចនឹងបន្តកុងត្រាថ្មីថែមរហូតដល់គម្រប់៥ឆ្នាំទាំងមុនទាំងក្រោយ។
អ្នកនាំពាក្យរបបយោធាភូមា ឧត្ដមសេនីយ៍ហ្សាមីនទុន (Zaw Min Tun) ថ្លែងប្រាប់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋថាការតម្រូវឱ្យបំពេញកាតព្វកិច្ចយោធានេះមិនមែនតែកងទ័ពទេ ប្រជាជនទាំងអស់ក៏ត្រូវតែមានកាតព្វកិច្ចដូចគ្នាផងដែរ។ ដូច្នេះ លោកសូមយកឱកាសនេះអំពាវនាវឱ្យជនរួមជាតិចូលរួមអនុវត្តតាមច្បាប់កាតព្វកិច្ចយោធាដោយមោទកភាពឱ្យបានគ្រប់ៗគ្នា។
ចាប់តាំងពីខែតុលា ឆ្នាំទៅមិញ របបយោធាតាតម៉ាដ័រ (Tatmadaw) បានបាត់បង់កម្លាំងអស់ច្រើនគួរសមដោយសារការប្រយុទ្ធគ្នាទល់នឹងក្រុមសម្ព័ន្ធមិត្តត្រីភាគីដែលមាន៖ ក្រុមជនជាតិភាគតិច, ក្រុមគាំទ្រលោកស្រីស៊ូជី និងពួកចលនាតស៊ូស៊េរីចាស់ៗតាំងពីរាប់ទសវត្សមកហើយ។ តាំងពីពួកយោធាឡើងកាន់អំណាចឆ្នាំ១៩៦២ (ក្រោយមកមានរដ្ឋាភិបាលស៊ីវិលត្រឹមតែប៉ុន្មានឆ្នាំប៉ុណ្ណោះជំនាន់លោកស្រីស៊ូជី) គេចាត់ទុកថាសង្គ្រាមលើកនេះជាបញ្ហាប្រឈមធំបំផុតដែលពួកគេពុំធ្លាប់ជួប។
ដូចនេះ របបយោធាត្រូវការធ្វើកំណែនកងទ័ពឱ្យបានច្រើនថែមទៀតទុកសម្រាប់តតាំងជាមួយពួកតស៊ូ។ អ្នកវិភាគយល់ថានៅក្នុងស្ថានភាពទ័លមែនទែន ទោះបីបុគ្គលិកយោធាដែលធ្លាប់ធ្វើការនៅក្នុងការិយាល័យមិនដែលកាន់កាំភ្លើងក៏ត្រូវគេបង្ខំឱ្យចុះទៅច្បាំងនៅសមរភូមិមុខដែរ។ តាមពិត ច្បាប់កាតព្វកិច្ចយោធានៅប្រទេសភូមាចូលជាធរមានតាំងពីឆ្នាំ២០១០មកម៉្លេះ, គ្រាន់តែមិនសូវបានអនុវត្តឱ្យបានពេញលេញ។ អ្នកដែលគេចវេសពីកាតព្វកិច្ចនេះអាចនឹងជាប់ពន្ធនាគារប្រាំឆ្នាំ។
វេជ្ជបណ្ឌិតម្នាក់អាយុ៣១ឆ្នាំរស់នៅទីក្រុងយ៉ាន់ហ្កន (Yangon) ប្រាប់ថាគាត់សុខចិត្តចាកចេញពីជាតិមាតុភូមិនេះហើយ។ គាត់ដាច់ខាតមិនធ្វើការបម្រើរបបយោធានេះឡើយ។ គាត់ប្រាប់ថាមើលទៅគាត់ប្រហែលជារស់នៅលើទឹកដីនេះលែងបានតទៅទៀតហើយ។ បើបន្តនៅទៀត យូរឬឆាប់ពួកគេនឹងមកចាប់គាត់ដល់ផ្ទះជាមិនខានឡើយ។ បើពួកគេចាប់គាត់ទៅធ្វើការដោយបង្ខំ គាត់នឹងរកវិធីរត់គេចខ្លួន។ ទោះជាក្នុងកាលៈទេសៈណាក្ដី គាត់មិនអាចលះបង់ជីវិតដើម្បីបម្រើពួកគេទេ។
នារីម្នាក់អាយុ៣១ឆ្នាំដែលស្នើសុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះ និងដែលកំពុងធ្វើការផ្នែកធនាគារប្រាប់ថាខ្លួនបារម្ភថាពួកយោធាចាត់បញ្ចូលរូបនាងទៅក្នុងផ្នែកអ្នកដែលមានជំនាញវិជ្ជាជីវៈ ហើយបង្ខំឱ្យនាងធ្វើការបម្រើពួកគេ។ ហេតុនេះ នាងបានតាំងចិត្តរួចហើយថាមិនធ្វើការបម្រើរបបនេះជាដាច់ខាត។ ជម្រើសចុងក្រោយគឺមានតែចាកចេញពីប្រទេសភូមា ឬរត់ទៅចូលរួមជាមួយពួកប្រឆាំងតែប៉ុណ្ណោះ៕
